Armia Czerwona wywiązując się z postanowień paktu Ribbentrop-Mołotow w dniu 17 września 1939 roku pod dowództwem komandarma Siemiona Timoszenki zaatakowała na całej długości wschodniej granicy tereny II Rzeczpospolitej Polskiej. Rozpoczęła się okupacja sowiecka, która w niedługim czasie doprowadziła do ludobójstwa w Katyniu i masowych deportacji obywateli Polski na wschód.
Dia 17 września 1939 roku wcześnie w nocy ambasador Rzeczpospolitej Polskiej w Związku Radzieckim Wacław Grzybowski został pilnie wezwany do Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych. Tam zobaczył się z Władimirem Potiomkinem, zastępcą szefa sowieckiej dyplomacji, Wiaczesława Mołotowa. Został przez niego powiadomiony o nadchodzącym wkroczeniu Rosjan do Polski. Zdaniem władz sowieckich II Rzeczpospolita przestała istnieć, ponieważ większość jej miast została zajętych przez III Rzeszę. Według rosjan rząd nie podejmował walki z najeźdźcą, skarb świecił pustkami oraz pojawić się miało zagrożenie dla zamieszkujących II Rzeczpospolitą Ukraińców, Białorusinów i Żydów. Związek Radziecki deklarował pragnienie ochrony tych grup ludności przed represjami ze strony nazistów.
Wszystko to było oczywiście kłamstwem tłumaczącym działania zgodne z paktem Ribbentrop-Mołotow podpisanym 23 sierpnia 1939 roku. Umowa ta będąca formalnie paktem o nieagresji pomiędzy III Rzeszą i ZSRR dotyczyła także rozbioru terytoriów lub rozporządzania niepodległością suwerennych państw: Polski, Litwy, Łotwy, Estonii, Finlandii i Rumunii.
Po dokonaniu przez ZSRR napaści na Polskę aresztowano ponad 200 tys. Polaków – oficerów, policjantów, ziemian i prawników. Obywateli II Rzeczpospolitej zmuszono do przyjęcia obywatelstwa radzieckiego. Masowe wywózki na Syberię objęły około 1 mln 500 tys. Polaków; około 22,5 tys. oficerów i policjantów zostało uśmierconych w Katyniu, Charkowie i Twerze.
Agresja sowiecka do dzisiaj stanowi niezabliźnioną ranę, i początek zagłady polskich Kresów, w wymiarze demograficznym, i kulturowym.
Pamiętamy!