Dziś najważniejsze święto w kalendarzu każdego Polaka – Święto Niepodległości. Upamiętniając ten ważny dla Polaków dzień, pamiętajmy, że wolność raz zdobyta i niepodległość raz osiągnięta, nie są dane na zawsze, lecz należy wciąż dbać o te wartości i stale je pielęgnować. Pamiętając 123 lata ciężkich dążeń do niepodległości pamiętamy o wszystkich, którzy przyczynili się do powrotu naszej Ojczyzny na mapy polityczne Europy.
W listopadzie 1918 roku, Europa przeżyła przełom po zakończeniu Wielkiej Wojny. Trzy mocarstwa odpowiedzialne za rozbiór I Rzeczypospolitej doznały klęski: Niemcy, Austro-Węgry i Rosja. Polska, po stuletniej niewoli, odzyskała niepodległość. Rada Regencyjna, utworzona przez niemieckich i austriackich okupantów, ogłosiła niepodległość Polski 7 października 1918 roku. Przejęła kontrolę nad armią i sformowała rząd. Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej utworzono 7 listopada w Lublinie, a rządy Rady Regencyjnej zakończyły się 11 listopada 1918 roku w dniu kapitulacji Niemiec, gdy władzę nad wojskiem przekazano Józefowi Piłsudskiemu. Rozpoczął się okres kształtowania ustroju nowego państwa.
11 listopada stał się świętem państwowym i dniem wolnym od pracy w 1937 roku. W tym dniu co roku hucznie obchodzono uroczystości symbolicznie związane z odzyskaniem niepodległości. Święto to na jakiś czas zniknęło z kalendarzy w okresie II wojny światowej oraz w czasach PRL – zostało zakazane. Jakiekolwiek próby kultywowania obchodów dnia 11 listopada groziły surowymi represjami ze strony władz. Mimo to przed Grobem Nieznanego Żołnierza odbywały się patriotyczne manifestacje, które władze uznawały za nielegalne zgromadzenia.
“Wolności nie można tylko posiadać, ale trzeba ją stale zdobywać, tworzyć.”
Św. Jan Paweł II